ปล. รีวิวรอบนี้ ยาวหน่อยนะครับ เพราะว่าระยะทางมันยาวเกินมนุษย์ แนะนำให้ทานข้าว เข้าห้องน้ำก่อนนะครับ
ต้องออกตัวก่อนเลยว่าการไปปั่นรอบนี้ ไม่มีความมั่นใจเลย ความที่จะจบทริปได้รู้สึกจะไม่ถึง 50% เลยขอมาตั้งกระทู้นี้ตั้งแต่วันที่ยังไม่ไปปั่นนะครับ จะได้อารมณ์สดๆว่าก่อนไปเตรียมตัวยังไง พิมพ์บอกกับตัวเองอะไรเอาไว้ พอจบ(หรือไม่จบ)ทริป ก็จะเข้ามาเล่าต่อนะครับ จะได้ลุ้นไปด้วยกัน
หลังจากได้ไปปั่น 400 มา ได้ข้อสรุปว่า ขาอ่อนปั่นเร็วไม่ได้ ,ปวดมือมากมายเพราะเป็นหมอบอลูกระด้างๆ ,แถมตรูดเป็นแผลอีก เนื่องจากการปั่นนานเกินไป แล้วตรูดยังไม่ได้เทิร์นโปร (ยังไม่ด้านพอ) ,อีกทั้งการง่วงตั้งแต่ตื่นนอน เพราะตื่นเต้นนอนไม่หลับ
แนวทางการแก้จึงวางแผนไว้ดังนี้
- ขาอ่อนปั่นเร็วไม่ได้ = ไม่รู้จะแก้ยังไง ก็ปั่นช้าๆก็ได้ พักน้อยๆหน่อยก็ได้
- ตรูดเป็นแผล = แก้โดยเอากุงเกงไปสองตัว เผื่อว่ามันจะได้กระจายแผลไปได้ตัวละนิดตัวละหน่อย
- ตื่นเต้นนอนไม่หลับ = คืนก่อนหน้าวันออกปั่นก็นอนน้อยๆหน่อย งดกาแฟ อีกคืนจะได้ง่วงๆ (รึเปล่า)
- ปวดมือ = ปัญหานี้แก้โดยเดินไปร้านจักรยานพร้อมกับพูดว่า “เฮีย ขอไตรบาร์ราคาถูกที่สุดมาชุดนึงคร้าบบบ”
เมื่อได้วิธีแก้ปัญหาทั้งหมดแล้วก็มาเริ่มซ้อมกันเลย
 |
| ใส่แล้วดูหล่อหรือดูรกเอ่ย ออกไปทางอย่างหลังแหะ |
มาดูการเตรียมของก่อนไปกันดีกว่า เอาของมาวางเรียงเหมือนเดิม ดูได้จากกระทู้เก่า แต่ส่วนที่เพิ่มเติมจาก 400 คือ เอาเสื้อไปเพิ่ม จาก2เป็น 3 กางเกงเพิ่มจาก 1เป็น 2 ที่เหลือของในเป้ก็เหมือนเดิม
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมมาดูที่รถกันดีกว่า รกไปหมด
 |
| แน่นมากกกกกกก |
อะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้ นน.น่าจะเพิ่มขึ้นมาอีกเกือบ 2 โล 555 สำหรับรอบนี้มีติดมือถือเอาไว้ดูแผนที่ด้วย เหตุเพราะจากการปั่นครั้งที่แล้วพอมืดปุ๊บ เซนต์แห่งการหลงทางตื่นขึ้นทันที หลงตอนกลางวันยังโอเคไง แต่หลงกลางคืนจะไปออกป่าช้าที่ไหนนี่ไม่เอานะ
 |
| พอดูมุมนี้มันก็ไม่รกเท่าไรน้าาาาา (ปลอบใจตัวเอง |
.ต่อมาก็มาถึงการสรุปแผนที่เอาไว้ในหัวก่อนปั่นจริง มีทำตารางเอาไว้ด้วย ตอนทำก็จินตนาการความหิวความเหนื่อยความปวดตรูดเอาไว้ด้วย
ก่อนจะไปตั้งใจว่าจะนอนตอนห้าทุ่มตื่นตีสี่ ขับรถไปพัทยา ถึงตอนเกือบๆเจ็ดโมงพอดี ปิดคอมเข้านอนตอน ห้าทุ่ม......................................จนเที่ยงคืน เห้ย นอนไม่หลับ
ตามแนวทางการแก้จึงวางแผนไว้ว่า - ตื่นเต้นนอนไม่หลับ = คืนก่อนหน้าวันออกปั่นก็นอนน้อยๆหน่อย งดกาแฟ อีกคืนจะได้ง่วงๆ ซึ่ง มันก็ง่วงเบาๆอยู่นะ แต่นอนไม่หลับหง่ะ ตื่นเต้น เอาไงดี ถ้านอนไปเรื่อยๆกว่าจะหลับก็กลัวไม่ตื่นอีก เอางี้งั้นขับรถไปพัทยาเลยละกัน ถึงพัทยาประมาณ ตี 3 ก็น่าจะง่วงได้แล้วมั้ง
 |
| ศาลา-ว่าการเมืองพัทยา ตอนตี 3 จ้า |
แต่ขนาดนอนมันยังไม่หลับเลย แล้วนั่งมีรึจะหลับ สรุปว่านั่งแค่หลับตายันหกโมงเช้า ใช่ครับ แค่นั่งหลับตาจริงๆ แต่ไม่หลับ แย่แล้ว จะปั่นไหวมั้ยนี่ (ถอดใจไปแล้ว 25%)
ลืมตามาหกโมงเช้า (ไม่ได้ลืมตาตื่นนะ ลืมตาเฉยๆ) ประกอบรถ กินมื้อเช้าง่ายๆ ขนมปังกาแฟ แล้วก็นั่งงอนตัวเองหน่อยๆ ทำไม่นอนไม่หลับว้าาาาาาา
 |
| ท้องฟ้ากำลังสวยเลย ว่าแต่เด๋วนะๆๆ เมฆตอนเช้าทำไมมันมีแค่นั้นละ เมฆฝนดำๆมืดๆอยู่ไหน #เห็นแดดแล้ว เห็นอนาคตอันไหม้เกรียมเลย |
 |
| ไปลงทะเบียน พร้อมรับใบประทับตรา Cuesheet หนามาก |
 |
| เพาเวอร์บาร์ เวอร์ชั่นคนไทย ไม่ได้ทานอีกตามเคย กลัวมือเปื้อน (แหม๋ทำเป็นสอาด ได้ข่าวว่าต่อไปปั่นจักรยานน้ำก็ไม่อาบ) |
 |
| ถ่ายรูปรวมพลกันก่อนออกไปทรมานกัน เลยยิงสวนไปภาพนึง |
จากข้อมูลในเว็บ Audax
จากจำนวนคนลงสมัคร 366 ท่าน
มาปั่นจริง 328 ท่าน
DNF ไปถึง 154 ท่าน
Qualify แค่ 172 ท่าน
สรุปว่า สนามนี้ โหดจริงอะไรจริง เพราะคนที่ตัดสินใจมาปั่นงานนี้ อย่างน้อยต้องมีความมั้นใจในระดับนึง
แต่ของผมนี้ ความมั้นใจในตอนนี้มีไม่ถึงครึ่งซะแล้ว
7.00 น. เราก็ออกตัวกันแล้วครับ ช่วงแรกๆของทริปก็เป็นเหมือนกันหมดที่นักปั่นยังเกาะกลุ่มกันอย่างกลมเกลียว เราปั่นภายในตัวเมืองพัทยา เลียบหาดจอมเทียน นักท่องเทียวระหว่างทาง ก็มีถ่ายรูป โบกมือทักทายรู้สึกโกอินเตอร์ยังไงไม่รู้ 555
ปั่นเกาะกลุ่มกันไปเรื่อยๆ ชอบมากมีหลายขาให้เลือกดูดเลย (จขกท.เป็นปลิงขาอ่อนครับ) แต่ก็คุมความเร็วอยู่นะครับ ไม่ให้เกิน 28 เพราะเคยพลาดตามดูดไม่ดูแรงขาตัวเองเมื่อตอนทริป 400 โลมาแล้ว
 |
| ปั่นมาไม่นานก็มาถึง กม.ที่ 40.6 Control Point: ร้านกาแฟ (ปั๊มน้ำมัน ปตท.) ตามแผน วางไว้ว่ามาถึงตอน 8.41 มาถึง จริง 8.45 โอเคตามแผนเลย |
 |
| ที่จุดนี้ คนเริ่มซื้อของกินตุนกันแล้ว ดูสิ เต็มหน้า 7/11 เลย |
 |
| Control Point. ใช้วิธีเซ็นลายเซ็นให้เหมือนของเดิม อดคิดไม่ได้ว่าถ้ามาเหนื่อยๆมือสั่นแล้วกลัวจะเซ็นไม่เหมือนเดิมจัง |
พักพอเป็นพิธีพอ รีบออกมาก่อนดีกว่า กะว่าเราออกมาก่อนไง พอขาแรงเค้าปั่นแซงเราไปเราก็กระโดดงับเกาะติดกับเค้าไปเลย
ปั่นๆไป แดดก็เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเอาน้ำราดหัว เพื่อลดอุณหภูมิบ้างแล้ว ส่วนตัวแล้วกลัวอาการ ฮีทสโตรก มาก เพราะเป็นคนหัวใจเต้นเร็ว ยิ่งถ้าเจออากาศร้อนเข้าไปอีก จะวายตายกันซะก่อน
ปั่นเพลินๆอยู่ดีๆ ได้ยินเสียง กร้วมมมม........ ชิหายละ ล้อหน้า ยางแบนจร้า ตกใจมาก เพราะเชื่อหรือไม่ครับว่า ตั้งแต่ซื้อรถคันนี้มา ไม่เคยยางหน้าแบนเลย นับอายุได้ก็ 4 ปีแล้ว ส่วนล้อหลังหน่ะเหรอ รั่วประจำ จนเปลี่ยนมาใช้ยาง GP4000 เท่านั้นแหละ ก็ไม่ค่อยรั่วอีกเลย
ที่ยางหน้าแบน อันนี้เดานะครับ ว่าเพราะติดไตรบาร์เข้าไป น้ำหนักตัวก็เลยไปเพิ่มที่ด้านหน้ามากขึ้น ประกอบกับ ไม่ได้สูบลมให้แข็งเพราะกลัวเรื่องปวดมือ (จริงๆลืมสูบด้วยแหละ) หรือว่าอาจจะมีอีกเหตุผลนึง คือก่อนมามีเพื่อนส่งปฏิทินจีน หรือปฏิทิน อะไรมาให้ดูนี่แหละ แล้ว วันที่ 20 ก็ตรงกับช่องวันซวย ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ เห๋ยย หรือว่าเรื่องที่วิทยาศาสตร์ยังพิสูจน์ไม่มได้จะมีจริง เริ่มเลอะเทอะออกทะเลแล้ว 555
ยางแบนไม่เป็นไร เราพกของมาเยอะอยู่แล้วอุว๊ะ 555 แต่เนื่องจากไม่ได้ เปลี่ยนยางมาร่วม 2 ปีแล้ว แถมยางหน้าก็ดันเป็นขอบลวดซะด้วย เอ้ยยย...มันงัดยังไงอ่ะ งัดไม่ออก งัดไปงัดมา โป๊ะ!!!... ตัวงัดยางหักจร้า ตาเหลือกเลยทีนี้ ปรกติมีสองอันก็งัดไม่ได้แล้ว นี่เหลืออันเดียวจะงัดยังไงดีละทีนี้
เก้ๆกังๆ งัดยางด้วยที่งัดยางอัดเดียวตั้งนาน มืออาชีพด้านการเปลี่ยนยางมอเตอร์ไซค์ ก็คอยให้กำลังใจอยู่เป็นระยะ (โชคดีมาแตกตรงร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์พอดี) ถามว่าพี่เอาที่งัดยางมอไซค์ป่าว แข็งพี่ไม่หักเหมือนของพี่แน่ๆ ใช่สิที่งัดยางไม่หักแต่ล้อจักรยานได้เบี้ยววแน่ๆ เสียเวลาไป เกือบชั่วโมง ถึงจะงัดยางออกมาจากล้อได้ จริงๆมันไม่ได้ยากเลยนะพอทำเป็นแล้ว รู้งี้ฝึกงัดยางอยู่บ้านซะก็ดีหรอก
 |
| เดียวก็เปลี่ยนเป็นล้อทองซะหรอก |
รันทดชีวิด นอนก็ไม่ได้นอน ยางยังแตกอีก ปั่นไปบ่นไป แหนะเริ่มง่วงขึ้นมาตะหงิดๆแล้ว (ตอนนี้ถอดใจไปอีก 25% รวมเป็น 50%แระ) แต่มีข้อดีของการยางแตกเหมือนกันนะ เพราะเวลาจะเป็นการแบ่งความแข็งของขา ช่วงนี้ปั่นออกมาเจอแต่คนแรงขาประมาณเดียวกัน ก็ดีนะครับปั่นไปเรื่อยๆไม่เร่ง ไม่เหงาดี
 |
| ปั่นฝ่าความร้อนจนมาถึง กม. 84.1 Checkpoint 1: สวนสุภัทราแลนด์ 09:28 - 12:36 ตามเวลาที่วางแผนไว้คือ มาถึงตอน 10.45 แต่เอาเข้าจริง มาถึงตอน 11.30 ช้ากว่าแผนไปเกือบชั่วโมง |
 |
| มาสวนผลไม้ก็ต้องมีผลไม้มาให้ทานด้วย มีเงาะ กับอะไรอีกอย่างนี่แหละ แต่ไม่ยักกะมีทุเรียนแหะ 555 |
ต่อเลยละกันครับ หนทางยังอีกยาวไกล
ออกตัวจาก Checkpoint 1 ตอน11.45 ช้ากว่าแผน 45 นาที เส้นทางเป็นถนนเรียบๆ แดดๆ ต้นไม้ไม่ช่วยอะไรเพราะพระอาทิตย์ตรงหัวพอดี แต่ถ้ามาปั่นตอนเช้าๆ หรือเย็นๆนะ โอเครเลยแหละเส้นทางนี้
ช่วงนี้ กลุ่มแตก เป็นหย่อมๆ ปั่นเดี่ยวมาเรื่อยๆ ก่อนออกมาจาก CP1 ก็ชุบตัวด้วยน้ำไป1รอบ แต่ปั่นมาได้ไม่เท่าไรก็ต้องเอาน้ำราดหัวอีกแล้ว แต่พูดไปรอบนี้ความร้อนยังไม่โหดเท่าตอน 400 รอบที่แล้วเลยนะ รอบนั้นทั้งร้อน ทั้งแดดแยงตาไม่ไหวเลยละเธอว์
แวะที่จุด 115.5 เพื่อเติมน้ำ และของกินตามแผน เจอเพื่อนนักปั่นจอดที่ร้านนี้หลายคน สงสัยทำเลดี แต่ละคนบ่นเหมือนกันหมดว่าร้อน อยากให้ฝกตก กลัวมันจะไปตกเอาตอนกลางคืนนี่แย่เลยนะ แอบได้ยินพี่คนนึงพูดให้กำลังใจเพื่อนในกลุ่มเค้าว่า
"เราต้องอย่าไปคิดว่า มาได้กี่โลเหลืออีกกี่โล มันจะท้อ ให้คิดว่า อีกไม่กี่โลก็จะถึงด่านต่อไปแล้ว (CP) เคลียร์ด่านไปทีละด่านแค่นี้ก็ดูไม่ไกลแล้ว"
แอบได้ยินแต่เห็นด้วย 100% เลยมีกำลังใจขึ้นทันที ว่าแล้วก็กระดกกาแฟกระป๋อง ป้องกันการหลับระหว่างปั่น เติมน้ำกินขนมปังรองท้อง แล้วก็ไปต่อเลย ตามแผนคือไปกินกลางวันที่ CP2 อยากกินอาหารที่เป็นอาหารจริงๆบ้างแล้ว อยุ่บนจักรยานกินแต่ ขนมปัง คุกกี้ กะบรรดาน้ำขวดเกลือแร่ยี่ห้อต่างๆ เริ่มเบื่อแระ
 |
| ในกราฟดูดีๆมีขึ้นเนินเยอะเหมือนกันนะ |
 |
| อาหารจริงๆมื้อแรกของวัน |
ได้พัก ได้กิน ได้งีบ แม้จะเป็นเวลาไม่นานนัก แต่มันก็ช่วยให้กลับมามีแรงมากขึ้นนะ ออกมาตอน 15.00 ช้ากว่าแผนไป 30 นาที พระอาทิตย์เริ่มหมดแรงลงมาแล้ว หันแสงมาเผาทางก้น ต้องเอาน้ำที่ราดหัวมาราดก้นเพิ่มด้วย 555 เส้นทางเป็นถนนเรียบๆ มีเลนจักรยานให้เกือบตลอดทางด้วยนะ แต่ลักษณะผิวของเลนจักรยานจะเหมือนของที่สนามเขียวคือ เป็นคลื่นๆหน่อยๆเพื่อไม่ให้ถนนลื่นแม้ฝนตก ถ้าเอามือจับแฮนด์ไปตลอดทางมีมือชากันแน่ๆ ปั่นไปเรื่อยๆ สบายๆเพราะมีลมส่ง ไม่นานนัก(สองชั่วโมงเต็ม)เราก็มาถึง
 |
| ปั่นยาวๆเพลินๆ ก็เจ็บตรูดเหมือนกันนะ |
กม. 185.4 Control Point จุดชมวิวเนินนางพญา ถึงตอน 17.00 ตามแผนคือ16.30 มาถึงก็หิวอีกแล้ว ตอนปั่นคิดว่าที่CT จะมีข้าวต้มมัด ครั้งนี้ละไม่สนเรื่องมื้อเปื้อนแล้ว แต่อกหักอย่างจัง มีแต่น้ำเกลือแร่เท่านั้นเอง
อากาศกำลังดี ลมแรงวิวสวย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปวิวมานะครับ อยากให้ปั่นมาดูกันเองว่าสวยจริงๆนะ (จริงๆลืมถ่าย)
 |
| ที่จุด CT จะใช้วิธีการ เซ็นชื่อเข้าห้องเรียนเหมือนเดิม |
 |
| ป๋มตั้งใจจะถ่ายป้าย Checkpoint กิงๆนะ |
ออกจากจุดชมวิวเนินนางพญา ตอน 17.18 ช้ากว่าแผน 33 นาที ถอดแว่นดำ ใส่แว่นใสแทน ตามกำหนดการ CP3 ตอน 18.26 น่าจะทันก่อนพระอาทิตย์ตกพอดี ก่อนออกก็เปิดไฟท้ายไว้หน่อย เผื่อว่าจะมืดเร็วกว่าที่คิด
ปั่นตามหาดเจ้าเหลาเย็นสบาย ลมส่งแรงด้วย อย่างงี้ทำเวลาตีตื้นได้โดยไม่เหนื่อยแน่ๆ ส่วนที่ชอบที่สุดของทริปนี้ คือถนนช่วงระหว่างหาดเจ้าเหลาไปสะพานแขมหนู เป็นถนนลัดเลาะตามไหล่ทางเขา ต้นไม้หนาๆ วิวสวยๆ ชอบจริงๆเลย เหมือนเดิมครับไม่มีรูปให้ดู อยากเห็นต้องปั่นไปดูเองนะ ย้ำว่าต้องปั่นนะ ขับรถไปไม่ได้อารมณ์หรอก
 |
| แล้วก็มาถึงสะพานแหลมสิงห์ ก่อนจะมืดหน่อยเดียวเอง |
 |
| Checkpoint 3: จุดชมวิวแหลมสิงห์ 13:35 - 21:50 ตามแผน คือมาถึงตอน 18.26 มาถึงจริง 19.02 ช้ากว่าแผน 35 นาที (เสมอต้นเสมอปลายจริมๆ) |
 |
| คนพักกันเต็มเลย เพราะมีอาหารเย็นให้ด้วยครับ |
 |
| ใช้เวลาไปแล้ว 12 ชั่วโมง เต็มๆ |
อาหารเย็นมีเป็นข้าวราดแกงไก่ กับแกงจืด วิญญาณน้องพลับเข้าสิงบอกขอสองจร้า จังหวะนี้ทานอะไรก็อร่อยครับ มิน่าปั่นจักรยานตั้งไกล ไม่เห็นจะผอมซะที (ก็มันกินกันตลอเว)
 | ||
| กินข้าวริมทะเลท่ามกลางแสงจันทร์ โรแมนซ์อะไรอย่างงี้ |
แต่ไม่รู้ว่าลืมกันไปรึยังครับว่าจขกท. ไม่ได้นอนมาเมื่อคืน อาการมันเริ่มออกแล้ว(วันนี้ซัดกาแฟกระป๋องไป 4 กระป๋องแล้วนะ) ปั่นตามหลังเรื่อยๆมองดูไฟท้ายรถคันหน้ากระพริบๆๆๆๆๆ...........ZZZZZzzzzzzz……… เอ้ยหลับใน รู้สึกเหมือนโดนสะกดจิตอยู่ยังไงยังงั้น แย่แล้ว ถ้าปั่นง่วงๆในกลุ่มเค้าเด๋วจะพาไปเกี่ยวคันอื่นล้มไปด้วย เลยขอถอนตัวออกมาก่อน ปั่นคนเดียวร้องเพลงฮึมฮัม น่าจะพอช่วยได้ แต่กลุ่มจอดแวะซื้อของกันที่ 7/11 พอดี ด้วยความเกรงใจไม่กล้าบอกว่าง่วงแวะนอนกันได้มั้ย 555จึงขอแอบปั่นคนเดียวออกมาดีกว่า เผื่อว่าเจอศาลาจะได้แวะงีบหน่อย
พอดีมีกลุ่มขาแรงแซงขึ้นมา บวกกับลมส่งและต้องการหาความตื่นเต้นจะได้ไม่ง่วง ผลว่าช่วยได้ หายง่วงเลยความเร็วโอเค เร็วเลยแหละสำหรับระยะทางขนาดนี้ ปั่นๆไป ทำไมรถมันเป๋ๆหว่า อุ๊ต๊ะ!!! gp2000 ที่ภูมิใจว่ายางไม่รั่ว ไปซะแล้ว นี่มันเป็นวันซวยอะไรเนี๊ยะ ทริปใกล้ๆ กลางวันๆทำไมไม่ไปรั่วว้าาาาเจาะจงมาลงทุกอย่างที่ทริปนี้เลย อ่ะไม่เป็นไร ซ้อมเปลี่ยนยางมาแล้วตอนกลางวัน ยิ่งล้อหลังเป็นขอบพับด้วย สบายแงะง่าย
บรรจงถอดล้อ เปลี่ยนยางใหม่ สูบลมเข้า อุ๊ยหมูๆ แค่เสียเวลาเพิ่มอีกแค่ 15 นาทีเอง แล้วระหว่างสูบก็ได้ยินเสียง ปุ๊!!!!ฟี๊ๆๆ........ ไอ๋หย๋า ยางสำรองเส้นที่สองไปซะแล้ว ตัวเศษแก้วที่ปักคายางลืมเอาออก ยางใหม่เข้ามาก็เลยเจอแทงไส้ไหลไปอีกเส้น
แต่ไม่เป็นไรเราเอายางมา 3 เส้น อ่ะๆๆถอดใหม่ ใส่ใหม่ๆง่ายๆ พอสูบลบปุ๊บ เอ๋ไหงสูบไม่เข้าหว่า โอ้วม้าวแจ้!! ยางสำรองรั่วตั้งแต่ยังไม่ได้ใช้ สงสัยคงจะเกิดจากการเก็บที่ไม่ดี เพราะเอาไปใส่รวมไว้กับพวกชุดอุปกรณ์ที่กระเป๋าแขวนเบาะ แล้วก็ไม่ได้ใส่กล่องไว้ มันคงโดนอะไรทิ้มเสียชีวิตตนอนเน่าในกระเป๋ามาตั้งนานแล้วพียงแต่เราไม่รู้เท่านั้นเอง ตอนนั้นรู้สึกจบกันแล้วชีวิต audax 600 ถอดใจแล้ว จบเกมส์ดีฟ่าไม่เอาแว้ว
 |
| นอนตายระหว่างทาง เกือบจะไม่ฟื้นซะแล้ว |
เสียเวลาไปเกือบชั่วโมง ปั่นต๊อกแต๊กออกมาได้ โลนึงมั้ง แล้วก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ปุ๊!!ฟี้ๆๆ.... ยางรั่วเหมือนเดิม เอิ่ม.............. จะให้ถอนตัวให้ได้จริงๆใช่มั้ยนี่
ปั่นบดยางไปเลยละกัน ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ เจอใครผ่านมาคงต้องขอความช่วยเหลือแล้วละ หรือถ้าไม่มีก็ปั่นบดๆไปอย่างงี้แหละ (ทำได้เพราะล้อติดรถราคาถูกใช้มาคุ้มแล้ว แล้วยางนอกก็เก่าแล้วไม่เสียดาย) แต่อันตรายอยู่นะ เจอขอบสะพานทีก็เป๋ที แต่ในโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่นะครับ ปั่นบดมาได้ประมาณ 2 กิโล ก็เจอปั้มน้ำมันและที่สำคัญเจอกลุ่มจักรยาน อ้ายยยย!!!ดีใจป่านว่าเจอพลอย เฌอมาลย์ บอกรัก
แต่พอปั่นไปใกลๆอาการเขิลเกรงใจขึ้นมาหน่อยๆ ไม่กล้าขอยางในเค้าอ่ะ เขิล...เหมือนว่าเตรียมตัวมาไม่ดี ก็กระมิดกระเมียนถามว่าพี่ครัพ พอจะมียางในเสือหมอบให้ยืมหน่อยมั้ยครัพ (แล้วแกจะคืนเค้าตอนไหน) แต่นักปั่น Audax ใจดีกันอยู่แล้ว เอายางในมาให้ทันทีเลย โอ้วขอบคุณมากๆจริงๆครับ ไม่ได้ยางในเส้นนี้มานี่ คงขอถอนตัวตรงจุดนี้จริงๆเลยละ
เปลี่ยนยางเสร็จ ก็มีกลุ่มใหม่ตามเข้ามาสมทบที่ปั้ม พร้อมทั้งให้ยืมที่สูบลม โดยที่ผมไม่ต้องพูดอะไรเลย เป็นไงละน้ำใจคนไทยมีจริงๆนะ ได้สูบบตัวนี้มามั้นใจขึ้นเยอะเลย เพราะสูบลมที่ผมมีมันไก่กาสูบไม่ค่อยเข้ายังไงไม่รู้ แถมยังบอกว่าให้ไปด้วยกันอีกแนะเพราะถ้ายางแตกอีกจะได้ใช้ของเค้าได้ เอ้ยยยยใจดีเกินไปแว้วน้ำตาจะไหลเป็นรอบที่4
ตอนนี้อยู่กม.ที่ 245 ตามแผนจะมีปั้มน้ำมันอีกที กม.268 ระยะทางแค่ 23 โลเอง แรงมีเต็มเปี่ยม เพราะพักปะยางมานานเกิ๊น อีกทั้งลมยังส่งอย่างรุนแรง (ถ้าพรุ่งนี้ลมไม่เปลี่ยนทิศนะ ตายๆๆ)
ณ ตอนนี้ ไม่คิดแล้วนะครับว่าจะปั่นจบทริปนี้ เพราะง่วงมาก แล้วก็เลยเวลาที่วางแผนไว้ร่วม ชั่วโมงครึ่ง แล้วในแผนก็มีเวลานอนแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้นเอง สรุปคือแทบไม่เหลือเวลาและความเป็นไปได้ที่จะจบแล้ว แต่ก็ดันทุรังปั่นไปก่อน อยากรู้ว่าตวเองจะไปได้ถึงขนาดไหน (อุตสาวางแผนมาซะเยอะเสียดายไง)
 |
| เกือบจะเอาตัวไมรอดแหนะ แตกได้แตกดี |
ที่กม.268 จอดแวะปั้ม โด๊ปกาแฟ และอาหาร (กาแฟนี่กินเป็นน้ำเลย) แวะเข้าห้องน้ำปล่อยของที่กินไปตั้งเยอะออกหน่อย แต่ไม่ออก นี่ร่างกายเราสามารถสันดาปเชื้อเพลิงได้ 100% เลยหรือนี่ (ไปกันใหญ่แล้ว) เพราะระยะทางหลังจากนี้ไปจนถึง CP4 ตามที่เช็คใน google จะไม่มีจุดให้พักแล้ว แล้วก็เป็นตามนั้นจริงๆ หลังจากเลี้ยวขวา แยกแสนตุ้ง ไปทางท่าเรือเฟอร์รี่เกาะช้าง ชีวิตเปลี่ยนเหมือนมาปั่นจักรยานในแดนสนทยา มืดมากกกกกกกอไก่หมดโลก ไม่ปั่นคนเดียวเด็ดขาด เพราะไฟหน้าที่ติดรถมาด้วยนี่ ความสว่าง 2 แรงเทียนแบบจะดับมิดับแหล่ ปั่นตามกลุ่มไปเรื่อยๆ อยากปั่นเส้นนี้ตอนกลางวันเหมือนกันนะ ท่าทางจะร่มรื่นมาก อากาศเย็น ไม่มีทีท่าของลมฝน ปั่นสบายมาก แป็บๆก็ปั่นมาถึงครึ่งทาง 300โลแล้ว เย้ๆๆๆ
305.2 km CP 4 : ศูนย์นวดแผนไทย รพ.แหลมงอบ 16:10 - 03:21 ตามแผนวางไว้ที่ 23.34 มาถึงจริง ตี 1 เหอๆๆๆ ช้ากว่าแผน ชั่วโมงงครึ่ง
อาหารก่อนนอนของวันนี้คือ ถั่วเขียวต้มน้ำตาล จริงๆเก๊าอยากกินข้าวต้มหมู (ยังจะเรื่องมากอีก) กินไป2ถ้วยตามแบบที่น้องพลับสอนไว้
 |
| ปั่นมา 300 กิโลเพื่อชามนี้ และอีก300 เพื่อกลับ TT |
ทานเสร็จน้ำเนิ้มไม่อาบละ หาที่นอนดีกว่า จะนอนที่ไหนดีน้าาา
 |
| ห้องสูตรเหมือนจะเต็มแล้ว |
 |
| ห้องติดถนน ก็น่าจะนอนไม่สบาย |
 |
| อุ๊ย ห้องนี่น่าจะเลิศสุด การ์เด้นวิว |
 |
| เช็คอินเรียบร้อย ตั้งมอร์นิ่ง คอลไว้ตอน 2.30 |
 |
| นี่ฝ้าเพดานห้อง |
จขกท.ใช้รุ่น810 กินไฟมาก ยิ่งปั่นเหงาๆไม่มีอะไรทำยิ่งชอบไปกดหน้าจอให้มันสว่างเล่นด้วย
นอนไปฝันด้วยนะ ฝันว่าไปดูหนังจีนในโรงหนังแล้วไม่ใช่พากย์ไทยสะดุ้งตื่นมาตั้งแต่ยังไม่ถึงเวลาปลุก แต่ทำไมเสียในฝันยังดังอยู่
หันไปทางขวามือ อ้อ......นักปั่นชาวต่างชาตินี่เองที่เข้ามาในฝันเรา (ไม่แน่ใจว่าสิงคโปร์หรือเปล่า) เม้ามอยกันเสียงดังเชียว แต่คงทำอะไรนักปั่นชาวไทยผู้อดนอนไม่ได้ เพราะก็ยังเห็นนอนกันนิ่งอยู่เลย 555 สรุปได้นอนไปชั่วโมงนึง จริงๆอยากนอนมากกว่านี้แหละ แต่เสียดายช่วงเวลาอากาศดี ตอนนั้นคิดว่าถ้าจะนอน ไปนอนตอนแดดแรงๆดีกว่า
ว่าแล้วก็เข้าห้องน้ำล้างเนื้อตัวเบาๆ เติมน้ำ เติมถัวเขียวอีกถ้วย (อร่อยนะเอ่อ) ตอนนี้เวลามีใครมาถามว่าปั่นไปไหน จะบอกว่าปั่นไปกินถั่วเขียวแล้วกลับคร้าบบ
ปั่นต๊อกแต๊กในความมืดคนเดียวไปเบาๆ มีฟ้าแลบไกลๆ แหม๋ ข้างหน้าฝนตก จะโดนเรามั้ยนี่ กลางวันมีทำไมไม่รู้จักตกก็ไม่รู้
ปั่นคนเดียวยามค่ำคืนบนถนนเปลี่ยวๆจะเจออาราย ติ๊ก ต๊อกๆๆ ถูกต้องนะคร้าบบบ น้องหมาคร้าบบ เป็นเรื่องสนุกของผมและหมาเลยเวลาเจอกัน บางตัวกระดิกหางก่อนเลยนะก่อนจะวิ่งเข้ามาเห่า ไล่กัดล้อ สมัยก่อนก็กลัวนะ แต่ตอนนี้ชอบมาก รู้สึกได้เล่นกับหมา คือพอเราเห็นหมาตั้งท่ามาแต่ไกลนะ เราก็ปรับระดับความเร็วให้พอประมาณ พอน้องหมาวิ่งไล่เข้ามาจะกัดล้อ เราก็ปรับความเร็วให้ใกล้เคียงกัน แล้วมาลุ้นดูว่าจะลากน้องหมาไปได้ไกลแค่ไหน สนุกดีแก้ง่วงไปได้เยอะ(นี่เพิ่งนอนมาไม่ใช่รึ) บางตัวลากไปได้เกือบ 300 เมตรเลยนะ
โชคดีที่ตอนปั่นไม่เจอฝนตก เจอแต่ถนนเปียก แสดงว่าคนที่ออกมาก่อนหน้าผมคงเปียกกันแน่นอน
ปั่นมาซักพัก อยากกิน กาแฟปาท่องโก๋ ไข่ลวก ลุ้นๆว่าจะผ่านร้านไหนมั้ย สรุปไม่มีผ่านเลยต้องแวะ 7/11 ตามเดิม
แวะซื้อของกิน กาแฟเซเว้นแบบกด แต่กินมากไปหน่อย เกิดอาการอาหารไม่ย่อย ปั่นๆไปคลื่นไส้ อ้วกไป 1 รอบ ตอนนั้นอะไรก็เกิดขึ้นได้ เพราะว่าร่างกายพักผ่อนไม่เพียงพอ แถมยังปั่นหลับในอีก ไม่ไหวแล้ว แวะหน้าบ้านใครก็ไม่รู้มีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ ตอนนั้นเวลาเกือบตี5 รอบข้างยังมืดอยู่ คือฟุบแป๊บเดียวก็หลับเลย โชคดีที่ตั้งเวลาปลุกไว้ ตั้งไว้ประมาณ 15 นาที
เอ่อเริ่มดีขึ้นหน่อย แต่ยังพะอืดพะอม ปวดท้องอยู่ พอดีผ่านวัดแถวๆนั้น เลยขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย อ้วกไปอีกหนึ่งรอบ พร้อมทั้งอ้วกทางปากล่างด้วย 555 สงสัยเพราะกินกาแฟกดที่7/11เพราะมันน่าจะผสมนมด้วย พอดีจขกท.เป็นคนกินนมทีไรท้องเสียตลอด ครั้งนี่เลยออกมาซะเยอะเลย 555
 |
| รอบที่แล้วรถป่วย รอบนี้คนป่วย โอ้ย จะดราม่าไปไหน |
อาการดีขึ้นเยอะแล้ว ค่อยๆกระดึ้บๆ ไปเรื่อยๆดีกว่า พระอาทิตย์ขึ้นแล้วเดียวจะร้อนซะก่อน เลี้ยวซ้ายที่แยกพลิ้ว เพื่อไปแหลมสิงห์ แถวๆ กม.373 ลมแรงมากกกกก กัมแล้วก้มอีกมุดแล้วมุดอีก ได้ความเร็ว 15 เต่าแทบกัดยาง
แล้วก็มาถึง กม. 388.1 Checkpoint 5: จุด ชมวิวแหลมสิงห์ 18:46 - 08:52 แผนวางไว้ว่ามาถึงตอน 7.02 มาถึงจริง 7.35 ช้าไปครึ่งชั่วโมง แต่สภาพ ไม่ไหวแล้ว หมดแรง ขอนอนตายแพรบ เริ่มได้ยินคนขอถอนตัวที่จุดนี้เยอะ เพราะว่าคงเจอกระแสลมและแดดยามเช้าที่ไม่เท่าไรก็ร้อนซะแล้ว เลยถอดใจกัน บางท่านมีรถเซอร์วิสติดตามมาด้วยตามจุด CP เลยง่ายที่จะถอนตัว คิดถึงตัวเองถ้ามีรถเซอร์วิสคอยตามอยู่ก็คงตัดสนใจ DNF ได้ไม่ยาก แต่พอดีไม่มีไง ก็เลยถอดใจได้ยากหน่อย
 |
| ที่จุดนี้มีหน่อยพยาบาลด้วยนะครับ มีการวัดความดัน ตรวจอาการร่างกาย พร้อมนวดคลายกล้ามเนื้อให้ด้วย |
เอาตัวจุ่มน้ำชุ่มๆ ก่อนออกเดินทาง เพราะต้องเจอแดดมหาภัย ปั่นไปก็จะหลับไปต้องคอยแวะร้านค้าเติมกาแฟตลอดเวลา จนมาถึงขีดจำกัดตรงแถวๆกม. 414 ตรงวงเวียนพะยูนเล่นน้ำ คือปั่นต่อไม่ไหวจริงๆ หมดแรง ร้อนมาก จะหลับ แสบตรูดด้วย เลี้ยวแวะหลบแดดสั่งอาหารประจำชาติ กระเพราหมูสับไข่ดาว ระหว่างรอก็ แอบหลับหน่อย หลังจากทานอิ่มแล้ว ก็ขอหลับอยู่ที่ร้านเค้าอีก 10 นาที ตั้งเวลาปลุกไว้ ตกใจสะดุ้งตื่นปัดขวดน้ำตกโต๊ะ แม่ค้าหัวเราะใหญ่ คงสงสัยมันจะมาทรมานกันทำไมวะ ก่อนออกก็ขอเติมน้ำแข็งแม่ค้ามาให้เติมกระติก จริงๆแล้วนี่แหละคือสูตรการปั่นทางไกลให้จบคือ น้ำใกล้หมด แวะร้านข้าว หลอยน้ำแข็งค้ามาด้วย เท่านี้ก็รอดตายไปชั่วโมงนึงแล้วกว่าน้ำแข็งจะละลาย
 |
| ระยะทางตลอดนี้ ร้อนมากกกกกกก |
ระหว่างทางก็เจอนักปั่นแซงขึ้นไปเรื่อยๆ ใครแซงเราช้าหน่อย ก็กระโดดเกาะขา สูตรเดิม พอง่วงมากๆ ก็แวะร้านค้า ซื้ออะไรกิน ขโมยน้ำราดตัวลดอุนหภูมิ จนได้ทริกมาอีกอย่างคือ ถ้าปากกำลังเคี้ยวอะไรอยู่มันจะไม่หลับ แต่ไม่อยากเคี้ยวหมากฝรั่งเพราะมันใช้พลังในการเคี้ยว(นี่ก็เกินไป๊)เลยขอเปลี่ยนเป็นอมลูกอมแทนมันก็พอช่วยได้หน่อยนึงเหมือนกันนะ ไม่มีหลับในเหมือนตอนช่วงเช้ามืด
 |
| ที่ CP6 คนเริ่มน้อยลงเรื่อยๆแล้ว |
 |
| มาถึงเรือยรบหลวงประแสร์แล้วนะรู้ยัง |
กำลังจะออกเดินทาง ยกขามายืดกล้ามเนื้อ แว้วกกกกก!!! เป้ากางเกงแตก รอยยาวมาก ไม่ได้แตกแค่ตรงเป้าอย่างเดียวนะ แตกตรงขวงขาหนีบอีกด้วย คิดดูปั่นกันโหดขนาดไหน กางเกงยังแหลกขนาดนี้แล้วตรูดจะไปเหลืออะไร โชคดี พกกางเกงจักรยานมาอีกตัวนึง เลยรอดพ้นจากเรื่องอนาจารระหว่างปั่นไปได้
แวะเข้าห้องน้ำที่หลวงประแสเจอแม่บ้านว่าอีก เป็นผู้หญิง ก็ต้องเข้าห้องน้ำผู้หญิงสิ ทำตัวเป็นผุ้ชายเข้าห้องน้ำผู้ชายแบบนี้ได้ยังไง เอิ่ม...... ป้าไม่ได้ดูหนวดผมหน่อยเหรอ ว่าไม่ได้โกนมาวันนึงแล้ว แค่ไว้ผมยาวเท่านั้นเอง
ส่วนตัวคิดว่า จุดนี้คือจุดชี้ขาดว่าจะจบทริปได้ทันเวลาหรือเปล่านะครับ เพราะ CP ต่อไป อยู่ กม.ที่ 550.4 กับเวลาหมดเขตเซ็นชื่อที่เวลา 19:42 ตอนนี้ออกตัวที่เวลา 13.30 มีเวลา 6 ชั่วโมงหน่อยๆ กับระยะทางอีกเกือบ 100 โล ถ้าเป็นช่วงเวลาปรกติ สบายๆ แต่ช่วงเวลาที่ไม่ปรกติแบบตอนนี้ ก็ค่อนข้างกังวลเหมือนกันว่ามันจะไม่ทัน
ปั่นออกมาได้ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็แวะหาอะไรทาน จริงๆไม่ใช่อะไร น้ำแข็งหมด ตัวแห้ง หาเรื่องแวะเติ่มน้ำแข็งกับเอาน้ำราดตัวนี่แหละ ห้องอยู่ที่ห้องน้ำที่หลวงประแส ไม่ได้เอาน้ำราดตัวแม่บ้านดุ
ตอนปั่นตามหาดต่างๆนี่ก็ตัวแทบนะปลิวลมทะเลแรงมาก แต่ยังดีหน่อยที่มันพัดเข้าด้านข้าง ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าต้องปั่นสวนกับลมแรงขนาดนี้ก็คงจะไม่รอด ปั่นเรื่อยๆมาจนถึงหาดแม่รำพึง ปรกติจะกลัวเรื่องตะคริวมาก จึงไม่กล้าปั่นเร็วหรือใช้แรงขามาก แต่ตอนนี้มันมาแล้ว มันมาครั้งนี้มันไม่ได้มาเกาะที่ขา แต่มันมาเกาะที่เอว T T ทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่เคยตะคริวขึ้นเอว เลยจอดแวะกินพัดไทยข้างทางซะเลย (นี่มันหาเรื่องอู้จะกินหรือเปล่านี่)
 |
| CP6-CP7 เป็นระยะทาที่ไกลที่สุดของทริปนี้ ยาวจนชวนท้อใจเลยละ |
ทานเสร็จ นอนอืดแป๋มนึง ก็เริ่มปั่นออกมา พระอาทิตย์เริ่มตกดินแล้ว แต่แสงยังแรงอยู่แยงตาดีเหลือเกิน วิ่งเส้นเรียบทะเล หาดแสงจันทร์ รถเยอะมาก แถมวิ่งกันไม่เป็นระเบียบเท่าไร ทำให้เสียจังหวะในการปั่นหมือนกัน แต่เส้นนี้จากที่เคยมาเที่ยวคนระยองเค้าใช้ในการปั่นจักรยานกันนะ เค้าปั่นกันได้ยังไงหว่า รถเยอะแถมถนนไม่เรียบแบบนี้ ทางต่อไปค่อนข้างเข้าซอยช่วนงง พอดีมีขาแรงแซงไป ต้องกลั้ใจเกาะไม่ให้หลุด เพราะถ้าหลุดจะต้องมาเสียเวลาดูแผนที่เองดีไม่ดีหลงทางอีก ตามเค้าไปดีกว่า อย่างน้อยถ้าหลงเราก็ไม่หลงคนเดียว
ผ่านเข้ามาทางนิคมผาแดง มีเนิ่นสูงต่ำให้เล่นกันเล็กน้อย แต่ตอนนี้แรงไม่ไหวแล้ว ขอปั่นเบาๆปล่อยเพื่อนๆแซงไปดีกว่า
 |
| พระอาทิตย์ตกดินรอบสองแล้ว |
Checkpoint 7: Burger-Bus Coffee&Tea หาดพลา 00:09 - 19:42 แผนวางไว้ที่เวลา 17.35 มาถึงจริง 18.49 มาปุ๊บก็มืดปั้บเลย ที่จุด CP นี้ ต้องเอาใบเสร็จ 7/11 ที่ CP2 มาใช้ในการอ้างอิงด้วย
อยากนอนพักเหมือนกัน แต่สถานที่ไม่อำนวยเท่าไร เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดปั่นกลางคืนหน่อย แอบหิวเบาๆเหมือนกัน
ปั่นออกมาคนเดียวอีกตามเคย ดูแผนที่เอาจากมือถือ ถ้าดูจากใน cuesheet อาจจะมีหลงเพราะว่าระยะทางที่วิ่งจริงกับตามแผนที่ห่างกันพอสมควรแล้ว ตอนนี้ปั่นแทบไม่ไหวแล้ว แสบก้นมาก ไม่รู้ว่าเป็นแผลพุพองขนาดไหน เข่าก็ปวดจากตอนที่พยายามอัดตามขาแรงเพื่อไม่ให้หลงทาง ส่วนกล้ามเนื้อขานี่ ล้ามาตั้งนานแล้ว และที่สำคัญ ง่วงมากกกกก อะไรก็หยุดความง่วงนี้ไม่ได้นอนจากจะได้นอนสักหน่อย
เลยทนปั่นมาเรื่อยๆ ไม่เร่งไม่รีบ เน้นประคองตัวให้รอดให้ได้ ปั่นไปสัปหงกไป ห๊ะ อันตรายมาก ช่วงนั้นทำทุกทางที่จะให้มันหายจากอาการหลับในให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นร้องเพลงอะไรก็ว่าไป แต่ไม่รู้จะร้องเพลงอะไรนึกได้แต่เพลงลอยกระทง ก็ไม่หาย พยายามทำตัวตื่นเต้นปั่นเร็วๆ น่องก็กระตุกอีก ส่วนของกินน่ะเหรอ หมดไปนานแว้วจร้า หมดหนทางจริงๆ จอดแวะฉี่ข้างทางซะเลย ก็มันไม่มีที่ให้พักได้อ่ะ ลงมาเปลี่ยนท่าทางยืดเส้นสายหน่อย ก็ดีขึ้นมาหน่อย แต่ดีแค่เดียวด๋าว สิบนาทีก็จะหลับอีกแล้ว ก็ต้องลงจากรถมาเปลี่ยนท่าทางอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอร้านค้านั้นแหละ ถึงแวะซื้อ กาแฟ น้ำของกินแก้ง่วงทั้งหลายติดตัวไป ด้วย สรุปทริปนี้ กินกาแฟไปทั้งหมด 10 กระป๋องได้
ปั่นต่อไปเรื่อยๆ จนถึงหาดจอมเทียน พอรู้ว่าใกล้เส้นชัยแล้ว ใจก็ไม่เอาอะไรแล้ว แรงหมด ปั่นประคองไปเบาๆเรื่อยๆ ดูความเร็วช่วงท้ายๆจะเห็นว่า ความเร็วจะอยู่ช่วง 15-18 เท่านั้นเอง
และสุดท้ายเราก็มาถึงจนได้ เย้.............ZZZZzzzzzzzz……
 |
| ช่วงสุดท้ายของเกมส์แล้ว ต้องต่อสู้กับความง่วง |
 |
| หน้าปก พร้อมลายเซ็น เซ็นไม่เหนือมกันเล้ย |
 |
| ด้านใน ตราประทับพร้อมเวลาจร้า |
 |
| ใช้เวลาตามโควต้าจริงๆ เกือบ 40 ชั่วโมง |
มาสรุปทริปกันดีกว่าครับ
ใช้เวลาไปเต็มที่ 39 ชั่วโมง กับอีก 39 นาที หรือ 1 วันกันอีก15ชั่วโมงกว่าๆ
คิดเวลานอนรวมๆแล้ว น่าจะไม่ถึง สามชั่วโมง รวมวันที่นอนไม่หลับก่อนมาปั่นอีก เลยจะกลายเป็น 3วัน นอน 3 ชั่วโมงเอง
- AV 15.3 นี่คือรวมเวลาปั่น จอด ทุกอย่าง ปั่นAudax คิดง่ายๆ ว่าให้AV ห้ามต่ำกว่า 15 ไม่งั้นถือว่าไม่ผ่านจะแจ๊ะ
- หัวใจ เฉลี่ยอยู่ที่ 127 คิดเป็น% จะอยู่ที่ 64% ถือว่าอยู่ในช่วง Fat Burning Zone แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เพาะว่ารวมหัวใจเต้นตอนนอนพักด้วย เพราะตอนปั่นจริงๆ หัวใจจะควบคุมให้อยู่ประมาณ 75 %
- พลังงาน จากการประเมิน ไม่ใช่พลังงานใช้จริงนะครับ 12,425 kcal เผาไปเยอะมาก แต่ก็น่าจะกินไปประมาณ 15,000 สรุปอ้วนกว่าเดิมนะ ฮะๆๆ
- ส่วนรอบขา อยู่ที่71 รอบต่อนาทีเท่านั้นเอง เพราะเป็นการปั่นตามรอบขาที่เราถนัดไม่เน้นแรง เลยได้มาเท่าเนี๊ยะ ปรกติคนที่ปั่นกันน่าจะอยู่ที่ 80-100 รอบกันนะ
 |
| เป็นกราฟที่ยาวที่สุดในชีวิตการปั่นแล้ว |
หลังจากปั่นเสร็จ ด้วยความว่าอยากกลับบ้าน แต่ก็ง่วงมากๆด้วย ก็เลยตัดสินใจ กลับแบบไม่ขึ้นทางด่วน เพราะว่าจะต้องง่วงระหว่างทางแน่ๆ จะได้จอดแวะงีบข้างทางได้ สรุปว่า ออกจากพัทยาตอน ห้าทุ่มกว่าๆ กลับมาถึงบ้านที่กรุงเทพตอนเกือบตีห้า เพราะต้องแวะนอนข้างทางทุกครึ่งชั่วโมง การอดนอนมากๆ ร่างกายเรามันชัตดาวน์ อัตโนมัติ จริงๆนะครับ ถึงใจจะสู้สติจะยังมี แต่พอมันจะชัตดาวน์เท่านั้นแหละ ตาไม่สามารถโฟกัสอะไรได้อีกเลย อันตรายมาก ครั้งต่อไปถ้าต้องปั่นไกลแบบนี้อีก จะเตรียมที่นอนไว้แถวเส้นชัยเลย
สภาพความเสียหายของร่างกายมีมากกว่าที่คิด ปวดขา ปวดคอ ไปเกือบทั้งสัปดาห์ และที่สำคัญ นิ้วโป้งเท้าข้างซ้าย ชาแบบไม่มีความรู้สึกไปครึ่งนิ้ว สงสัยได้เวลาฟิตติ้งกับรถคันใหม่ได้หรือยังนี่ อิอิอิ (หาเรื่องอีกและ)
สรุปของสรุปนะครับ การปั่นทางไกลแบบ Audax การพักผ่อนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด หากว่าพักผ่อนไม่เพียงพอ ร่างกายมันก็จะมาพักผ่อนระหว่างปั่น นี่อันตรายมากๆนะครับ
